PODRÓŻ KU WARTOŚCIOM

„Nie możesz przygotować swych uczniów

do budowania jutro świata ich marzeń,

jeśli sam nie wierzysz we własne marzenia;

nie możesz przygotować ich do życia,

jeśli sam w nie nie wierzysz;

nie możesz wskazywać drogi,

jeśli sam tkwisz na rozstajach – zmęczony i zniechęcony”

Celestin Freinet

Wstęp:

Kiedy ukończyłam sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego  w związku z ubieganiem się o stopień nauczyciela mianowanego, zadeklarowałam w nim kontynuację swych działań dydaktyczno – wychowawczych. Czując ciągły niedosyt w podejmowaniu konkretnych działań na rzecz budowania lepszego świata swoich uczniów, podnoszenia ich kultury osobistej , nauczenia szacunku i empatii stworzyłam program , który nazwałam ,,Podróż ku wartościom” ,  ponieważ zgodnie z nową podstawą programową nauczyciel powinien: ,,zmierzać do tego aby uczniowie w szkole znajdowali  środowisko sprzyjające ich dalszemu rozwojowi indywidualnemu i społecznemu ,kształtujące postawy takie jak :

uczciwość , wiarygodność, odpowiedzialność, wytrzymałość, poczucie własnej wartości, szacunek dla innych ludzi, empatię, tolerancję, ciekawość poznawczą, kreatywność, przedsiębiorczość ,kulturę osobistą, gotowość do uczestniczenia w kulturze, podejmowania inicjatyw oraz do pracy zespołowej.’’

             Powszechnie znana piosenka o pszczółce Mai, bohaterce telewizyjnej „Wieczorynki”, która „lata tu i tam”, jest „śmiała, sprytna, rezolutna”, przedsiębiorcza i zdecydowana nie jest obca chyba w żadnym domu . Przedsiębiorczość i zdecydowanie to ważne cechy w zmieniającym się świecie, na pewno ważne i tak potrzebne, że zapominamy często o cnotach cichszych i jakby nieśmiałych, ale drogocennych jak perły. Zapominamy o wartościach takich jak ma przykład:

Ogólnie o wartościach powiedzieć można, że są to:

1. Rzeczy i sprawy ważne, cenne, pożądane.
2. Życiowe drogowskazy, mapy, kompas.
3. Standardy naszych myśli, postaw i zachowań, które mówią o tym, kim jesteśmy, jak żyjemy, jak traktujemy innych ludzi.
4. Kryteria naszych ocen, decyzji i wyborów.

Współczesne dzieci cierpią na anemię emocjonalną i dorastają w społecznie toksycznym świecie. W szkole, która będzie hołdować wartościom moralnym, takim jak: szacunek, uczciwość, pokojowość, odpowiedzialność, solidarność, mądrość – uczeń i nauczyciel poczują się na właściwym miejscu, będą mieć motywację do doskonalenia się i satysfakcję
z dobrze wykonanej pracy.

Wartości należy nauczać w sposób systematyczny, tak jak uczy się ortografii, biologii czy  fizyki. Nie zakładajmy, że są czymś oczywistym, że rodzimy się wyposażeni w kompas moralny, że każdy zna wartości i umie się nimi kierować. Powinniśmy w szkole uczyć nie tylko budowy stawonogów ,ale uczyć, jak być przyzwoitym człowiekiem, dokonywać właściwych wyborów i budować dobre relacje z ludźmi.

We współczesnym świecie coraz więcej jest przykładów naruszania norm moralnych,
a przy tym społecznej akceptacji dla takich zachowań. Zdrady, rozwody, korupcja, złodziejstwo, przemoc, folgowanie nałogom, handel narkotykami, rozwiązłość itp. stają się częstymi tematami w mediach i przedmiotem dyskusji w domach. Mówi się o chaosie w sferze wartości a dzieciom trudno się zorientować, co jest dobre, a co złe.

Nauczenie dziecka wartości jest najważniejszym zadaniem wychowawczym dla rodziców i nauczycieli. Należy uczyć dzieci wartości moralnych, bowiem brak ich stanowi zagrożenie dla świata. Wartości moralne stoją na straży życia i jego jakości. Mocny system warności 
i umiejętności kierowania się nim w życiu to największy kapitał, w jaki powinniśmy wyposażyć dziecko.

Wartości moralne skłaniają nas do zachowań, które są dobre dla wszystkich i nikogo nie krzywdzą. Jestem głęboko przekonana, że realizacja programu powiedzie się ponieważ zadania jakie stawiamy w nim uczniom nie są trudne do wykonania. Jednakże wymagają od adresatów programu głębokiej analizy, dokładnego zaplanowania działań. Pamiętajmy, że „ile włożymy do walizki, którą jest nasze dziecko, tyle otrzymamy”.